Μονοήμερη 2024
Στη μονοήμερη εκδρομή για το σχολ. έτος 2023-24, της Α΄και Β΄Γυμνασίου, οι μαθητές/τριες του σχολείου μας επισκέφθηκαν, στις 17 Μαϊου, τον Αρχαιολογικό χώρο του Αμφιαραείου και πήραν μέρος σε αθλητικές δραστηριότητες στην Κατασκήνωσης "Αναγέννηση", στον Κάλαμο Αττικής.
Το Αμφιαράειο ήταν το μεγαλύτερο στην αρχαία Ελλάδα ιερό του χθόνιου θεού και ήρωα του Άργους Αμφιαράου. Ιδρύθηκε στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. και είναι, σίγουρα, από τους πιο ατμοσφαιρικούς αρχαιολογικούς χώρους της Αττικής –αν όχι και της Ελλάδας ολόκληρης. Στον χώρο σήμερα σώζονται τμήματα του ιερού του Αμφιάραου και της Μεγάλης Στοάς, το αρχαίο θέατρο, που χρονολογείται από τον 2ο αιώνα π.Χ. με τους αναστηλωμένους κίονες και η ιερή πηγή, απ’ όπου το νερό εξακολουθεί να αναβλύζει.
Στον χώρο λειτουργούσε ονειρομαντείο και θεραπευτήριο. Στην περιοχή πραγματοποιούνταν τα Μεγάλα Αμφιαράεια, σημαντική γιορτή που διεξαγόταν κάθε πέντε χρόνια προς τιμήν του Αμφιάραου και περιελάμβανε μουσικούς και θεατρικούς αγώνες, αλλά και αθλητικούς, σε στάδιο που δεν έχει ανακαλυφθεί. Η αφορμή για την κατασκευή του Αμφιαράειου περιγράφεται από τον Αισχύλο στο έργο του «Επτά επί Θήβας».
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Αμφιάραος ήταν γιος του Οικλή, διάσημος μάντης και ένας από τους ηγέτες στην εκστρατεία των Επτά επί Θήβας. Αρνήθηκε, αρχικά, να ακολουθήσει τον Άδραστο (βασιλιά του Αργους) στην εκστρατεία στη Θήβα, για να ανακτήσει τον θρόνο ο Πολυνείκης, γιος του Οιδίποδα, από τον αδελφό του Ετεοκλή, καθώς είχε προβλέψει, ως μάντης, τον θάνατο όλων των στρατιωτικών αρχηγών της εκστρατείας, εκτός του Αδράστου. Η σύζυγος του Εριφύλη, ωστόσο, αδελφή του Αδράστου τον πίεσε έντονα και τον έπεισε να πάει, γιατί την είχαν δωροδοκήσει. Γνωρίζοντας τα πάντα ο Αμφιάραος ως μάντης, άφησε φεύγοντας για τον μοιραίο πόλεμο σκληρή εντολή στα παιδιά του: όταν μεγαλώσουν να σκοτώσουν τη μητέρα τους, γιατί τον είχε στείλει σε βέβαιο θάνατο, επειδή είχε θαμπωθεί από ύποπτα δώρα.
Στο τέλος, λοιπόν, της εκστρατείας, μετά τον θάνατο σε μονομαχία των δύο αδελφών, Ετεοκλή και Πολυνείκη, οι πολιορκητές τράπηκαν σε φυγή, αφού σκοτώθηκαν στη μάχη όλοι οι επικεφαλής, εκτός από τον Άδραστο. Ο Αμφιάραος, κατά την υποχώρησή του, μετά την ήττα, καταδιωκόταν και θα τον σκότωναν, πράγμα λυπηρό και υποτιμητικό για μια ηρωική φυσιογνωμία, όπως ο Αμφιάραος. Ο Δίας, λοιπόν, θέλοντας να αποτρέψει αυτό το πεπρωμένο, έριξε κεραυνό που άνοιξε στη γη ένα μεγάλο χάσμα. Το χάσμα αυτό κατάπιε τον Αμφιάραο. Ο Δίας τον έκανε αθάνατο και οι αρχαίοι Έλληνες τον λάτρευαν από τότε ως θεό.
Πολλοί ποιητές και καλλιτέχνες εμπνεύσθηκαν από τον μύθο του Αμφιαράου. Πρώτος ο Όμηρος εμπνεύσθηκε το έπος «Αμφιαράου εξελασίη», δηλαδή «η Εκστρατεία του Αμφιαράου».
